مطالعه رابطه میزان بیماری بلاست برنج در مراحل مختلف رشد با خسارت محصول در شرایط آلودگی طبیعی در استان گیلان (رشت)

برای تعیین خسارت محصول برنج ناشی از بیماری بلاست (magnaporthe grisea) در مراحل مختلف رشد، آزمایشی مزرعه ای در مؤسسه تحقیقات برنج ایران، رشت اجرا گردید. رقم برنج بومی هاشمی در کرت هایی به ابعاد 4×3 متر و در چهار تکرار برای هر مرحله از ارزیابی(تیمار) نشاکاری گردید. سپس در مراحل 40 و 50 روز پس از نشاکاری، 15 و 25 روز پس از ظهور خوشه و همزمان با برداشت، به ترتیب درصد آلودگی سطح برگ و بلاست خوشه از نمونه های تهیه شده از کرت های آزمایشی در شرایط آلودگی طبیعی اندازه گیری شدند. پس از هر مرحله از ارزیابی بیماری، با مصرف قارچ کش تری سیکلازول از توسعه بیماری در تیمار مذکور جلوگیری بعمل آمد. در هر مرحله از ارزیابی از آنالیز رگرسیون خطی برای محاسبه درصد خسارت محصول ناشی از بلاست برگ و خوشه استفاده گردید. فقط معادله (*91/0= r2 ) x5/0 + 74/0- = y برای تعیین خسارت محصول(y) (کیلوگرم) ناشی از درصد بلاست خوشه(x) و در مرحله برداشت از تیماری که در تمام مراحل رشد از قارچ کش استفاده نشده بود، معنی دار تشخیص داده شد. بعلاوه این تیمار تأثیر بیشتری در افزایش دانه های پوک نسبت به سایر تیمارها داشته است. مصرف سطوح مختلف کود اوره تأثیر معنی داری در ایجاد تفاوت در میزان بیماری بلاست و افزایش آن، به علت دمای بالا در بیشتر مراحل حساس دوره رشد برنج نشان نداد.